داعش شیعه و سنی نمی شناسد

بسم الله الرحمن الرحیم
از زبان بسیاری از قهرمانان داوطلبان مردمی می شنویم که می گویند آیا ما در پی لبیک به ندای مرجعیت برای دفاع از مملکت برخواستیم یا قیام ما دفاع از مذهب بود و آیا اصولا کسی از شرکای ملی ما حق دارد از این موضوع ناخرسند شوند؟
اولا: دفاع از مذهب بدیل دفاع از میهن نیست مگر این که تصور میهنی ما خالی از هر گونه نگرش اعتقادی یا فکری یا سیاسی باشد و بخواهیم در مفهوم اجتماعی آن میان روحیه وطن پرستی در میان هر شهروند با اعتقادات دینی و مذهبی تفاوت قائل شویم.
ثانیا: مذهب اسلام نزد همه شهروندان مذهبی واحد است که همه فرزندان این مرز و بوم به آن اعتقاد کامل دارند و هیچ کس حق ندارد بگوید که از شهر یا میهن یا بخشی از کشور یا حتی نهر یا حتی چاه یا یکی از چاه های نفت حمایت می کند اما حق خود نمی داند که بخواهد از مذهب اکثریت دفاع کند.
ثالثا: این مذهبی که مردم از آن دفاع می کنند در حقیقت بیش از همه مظلوم واقع شده است. داعش در حقیقت بیش از هر جریان و فرقه ای حتی در میان فرق اهل تسنن به این مذهب ظلم و تعدی کرده است. داعش از سنی ها بیعت می خواهد یا آنها را می کشد از مسیحیان جزیه می خواهد یا آنها را می کشد، از ایزدی ها نیز به همین ترتیب. و فقط این شیعه نیست که مردان و زنان و کودکانش کشته می شوند بلکه همسایگانش نیز متحمل چنین درد و رنجی هستند. البته شکی نیست که در این میان مظلومیت شیعیان از همه بیشتر است و بیش از همه مورد تعدی قرار گرفته است. با این حال چون داعش به هیچ کس رحم نکرده است پس کسی نمی تواند بگوید من فقط از خودم دفاع می کنم. همه در برابر داعش مظلوم واقع شده ایم و باید از خاک و میهن خود دفاع کنیم.
رابعا: سمبل های مذهب تشیع در گذشته که خود را شریک در دفاع از ملت می دانستند همیشه از این کشور دفاع کرده اند، کما این که دیده ایم مرجعیت عالی تشیع در گذشته و حال از کردها دفاع کرده و همیشه با آنها محترمانه برخورد کرده کما این که احترام ترکمان ها و بعضی از اهل تسنن و مسیحیان و ایزدی ها را نیز حفظ کرده است. مرجعیت همچنان همان مواضع را دنبال می کند و با قدرت و تاثیرگذاری و ارج نهادن سیاسی و اجتماعی به جهان عربی و اسلامی چه در عراق و چه خارج از آن به این مواضع خود ادامه داده است. همان طور که همیشه از مظلومیت شیعه دفاع کرده و با شوری زاید الوصف به دفاع از آنها در قضایای مختلف برخواسته است.
خامسا: هر کس که نزد خود شجاعت کافی یا فرصت برای دفاع از برادران شیعه اش نمی بیند از احترام کافی نیز نزد دلاوران داوطلب مردمی برخوردار نیست، کسانی که فقط بخواهند از خودشان دفاع کنند و اهمیتی به عراق ندهند کسی نیز از آنها دفاع نخواهد کرد.